Marjan De Ridder vindt zichzelf terug tussen lijnen van improvisatie en voorgeschreven woord. Ze speelt graag. In meerdere gezichten legt ze de samenleving open, ze vertaalt het sociale landschap in personages of verhalen. De meeste panorama’s stammen uit haar directe omgeving. Het spelen en ontdekken liggen altijd aan de basis van haar werk. Daarnaast proclameert ze spoken word met een sterke vleug activisme. Wanneer ze haar woorden op muziek ent, ontstaat er een soort pop-poëzie, iets tussen rap en spoken word in. U kent haar misschien van End of the weak Belgium, Conversations Slam, Naft voor Woord, het BK Slampoëzie, de Klimaatdichters en de Poëziebus.
Naast het groeien in haar kunstzinnige palet werkt Marjan ook met jongeren. Ze is al bijna 15 jaar leerkracht, geeft workshops en coacht jongeren bij het uitwerken van artistieke projecten. Momenteel geeft ze de vakken Maatschappij en welzijn en Levensbeschouwing in die vakken gaat ze in gesprek met jongeren over mentaal welzijn, leert ze haar leerlingen omgaan met emoties maar hen ook bijvoorbeeld de biologie van verslaving kennen. "Wanneer jongeren de tools krijgen om gedrag te leren verklaren, kunnen ze zichzelf en hun peers beter helpen. Ik kan de spreekwoordelijke rugzak met emoties en problematieken niet van hen overnemen, het is beter dat ze deze zelf leren managen of elkaar daarin leren ondersteunen. De leerling zit aan het stuur en heeft autonomie over hun eigen levenskeuzes, ik ben als coach slechts een airbag."
